در قسمت های قبلی مقاله به بررسی علمی جامع ارتباط، اثرات و راهنمای مصرف برای کنترل قند خون و شاخص گلیسمی و بار گلیسمی کشمش، اثرات متابولیک بر افراد دیابتی پرداختیم و الان به قسمت سوم این مقاله جامع دقت فرمایید.
نقش بالقوه کشمش در پاتوژنز دیابت نوع 2:
با توجه به محتوای قند نسبتاً بالای کشمش، این سوال مطرح می‌شود که آیا مصرف زیاد آن می‌تواند در افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 نقش داشته باشد؟
مطالعات اپیدمیولوژیک که به بررسی ارتباط بین مصرف میوه‌های خشک و خطر دیابت پرداخته‌اند، نتایج متفاوتی را نشان داده‌اند.
برخی از مطالعات بزرگ مقیاس هیچ ارتباط معناداری بین مصرف متعادل میوه‌های خشک، از جمله کشمش، و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 پیدا نکرده‌اند.
در برخی موارد، حتی ارتباط معکوسی نیز مشاهده شده است، به این معنی که مصرف متعادل میوه‌های خشک ممکن است با کاهش خطر دیابت مرتبط باشد.
این اثرات محافظتی احتمالی می‌تواند به دلیل وجود فیبر غذایی، آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در میوه‌های خشک باشد
که می‌توانند بر متابولیسم گلوکز و حساسیت به انسولین تأثیرات مثبتی داشته باشند.
با این حال، اجماع کلی در بین متخصصان تغذیه و دیابت این است:
که مصرف بیش از حد هر منبع قندی، از جمله کشمش، می‌تواند به افزایش وزن، افزایش سطح تری‌گلیسیرید خون و مقاومت به انسولین منجر شود.
چاقی و مقاومت به انسولین از عوامل خطر اصلی برای ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.
بنابراین، در حالی که مصرف متعادل کشمش ممکن است در چارچوب یک رژیم غذایی سالم بی‌خطر باشد، مصرف بی‌رویه آن می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.
به ویژه در افرادی که دارای سایر عوامل خطر مانند سابقه خانوادگی دیابت، اضافه وزن یا کم‌تحرکی هستند.
تأثیر کشمش بر عوارض طولانی‌مدت دیابت:
دیابت مزمن می‌تواند منجر به عوارض جدی در اندام‌های مختلف بدن شود، از جمله بیماری‌های قلبی عروقی، آسیب‌های عصبی (نوروپاتی)، آسیب‌های کلیوی (نفروپاتی) و مشکلات چشمی (رتینوپاتی).
استرس اکسیداتیو و التهاب مزمن نقش مهمی در ایجاد و پیشرفت این عوارض ایفا می‌کنند.
با توجه به محتوای غنی کشمش از آنتی‌اکسیدان‌ها و ترکیبات ضد التهابی، برخی تحقیقات به بررسی نقش بالقوه آن در پیشگیری یا کاهش پیشرفت عوارض دیابت پرداخته‌اند:
بیماری‌های قلبی عروقی:
آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کشمش می‌توانند به محافظت از کلسترول LDL در برابر اکسیداسیون کمک کنند، فرآیندی که در تصلب شرایین نقش دارد.
همچنین، پتاسیم موجود در کشمش می‌تواند به تنظیم فشار خون کمک کند.
برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف منظم کشمش ممکن است با بهبود برخی از عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی در افراد دیابتی مرتبط باشد.
نوروپاتی دیابتی:
استرس اکسیداتیو یکی از عوامل اصلی در آسیب عصبی ناشی از دیابت است.
ترکیبات آنتی‌اکسیدانی موجود در کشمش ممکن است با کاهش استرس اکسیداتیو به محافظت از سلول‌های عصبی کمک کنند.
با این حال، تحقیقات خاص در مورد تأثیر کشمش بر نوروپاتی دیابتی محدود است و به مطالعات بیشتری نیاز است.
نفروپاتی دیابتی:
آسیب کلیوی ناشی از دیابت نیز با استرس اکسیداتیو و التهاب مرتبط است.
خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی کشمش ممکن است به طور بالقوه در محافظت از عملکرد کلیه نقش داشته باشد، اما شواهد مستقیم در این زمینه هنوز کافی نیست.
رتینوپاتی دیابتی:
آسیب به عروق خونی شبکیه چشم یکی از عوارض شایع دیابت است.
آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کشمش ممکن است به محافظت از این عروق در برابر آسیب اکسیداتیو کمک کنند.
برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف غذاهای غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است با کاهش خطر رتینوپاتی مرتبط باشد، اما تحقیقات خاص در مورد کشمش مورد نیاز است.
در مجموع، در حالی که کشمش حاوی ترکیباتی است که ممکن است به طور بالقوه در پیشگیری یا کاهش عوارض دیابت نقش داشته باشند.
مصرف آن باید با احتیاط و در چارچوب یک رژیم غذایی کلی سالم و تحت نظر متخصص صورت گیرد.
تأکید اصلی در پیشگیری و مدیریت عوارض دیابت، کنترل دقیق قند خون، فشار خون و سطح چربی‌های خون است.
قسمت های قبلی مقاله:
کشمش و دیابت (قسمت اول): بررسی علمی جامع ارتباط، اثرات و راهنمای مصرف برای کنترل قند خون
کشمش و دیابت (قسمت دوم): شاخص گلیسمی و بار گلیسمی کشمش، اثرات متابولیک بر افراد دیابتی
در قسمت بعدی، رهنمودهای جامع و عملی برای مصرف کشمش در افراد مبتلا به دیابت ارائه خواهد شد.
از محصولات ما دیدن فرمایید:
https://shp.aradbranding.com/consultant/4824
