در بخش اول مقاله به بررسی کشمش و ارتباطش با فشار خون پرداختیم.
کشمش، این خوراکی شیرین و کوچک، گنجینه‌ای از مواد مغذی ضروری است که می‌تواند به طرق مختلف بر سلامت بدن، از جمله تنظیم فشار خون، تأثیر بگذارد.
در این بخش، به بررسی دقیق‌تر ترکیبات تغذیه‌ای موجود در کشمش و مکانیسم‌های احتمالی که از طریق آنها می‌تواند بر فشار خون اثر بگذارد، می‌پردازیم.
قندها:
کشمش به طور طبیعی حاوی قندهایی مانند فروکتوز و گلوکز است. این قندها منبع اصلی انرژی برای بدن هستند.
با این حال، مهم است که مصرف کشمش در حد اعتدال باشد، به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت یا کسانی که نگران کنترل قند خون خود هستند.
تأثیر قندهای موجود در کشمش به طور مستقیم بر فشار خون پیچیده است و بیشتر به میزان و نحوه مصرف آن در کنار سایر اجزای رژیم غذایی بستگی دارد.
فیبر غذایی:
کشمش حاوی مقداری فیبر غذایی است، هم فیبر محلول و هم فیبر نامحلول.
فیبر نقش مهمی در سلامت دستگاه گوارش دارد و می‌تواند به تنظیم سطح کلسترول خون کمک کند.
فیبر محلول با جذب آب در دستگاه گوارش، می‌تواند به کاهش جذب کلسترول و قند کمک کند.
همچنین، مصرف کافی فیبر با بهبود حساسیت به انسولین و کاهش التهاب مرتبط است که هر دوی این عوامل می‌توانند به طور غیرمستقیم بر تنظیم فشار خون تأثیر بگذارند.
ویتامین‌ها:
کشمش حاوی مقادیری از ویتامین‌های گروه B (مانند تیامین، ریبوفلاوین و نیاسین) است که در متابولیسم انرژی نقش دارند.
همچنین، مقداری ویتامین C در کشمش تازه وجود دارد که در طی فرآیند خشک شدن کاهش می‌یابد.
ویتامین‌ها به طور کلی در حفظ عملکرد طبیعی بدن نقش دارند و برخی از آنها، مانند ویتامین C به عنوان یک آنتی‌اکسیدان عمل می‌کند.
کشمش منبع قابل توجهی از مواد معدنی ضروری است که از جمله مهم‌ترین آنها برای تنظیم فشار خون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
پتاسیم:
این ماده معدنی نقش حیاتی در حفظ تعادل الکترولیت‌ها در بدن دارد.
پتاسیم به مقابله با اثرات سدیم کمک می‌کند و می‌تواند با افزایش دفع سدیم از طریق ادرار و شل کردن دیواره عروق خونی، به کاهش فشار خون کمک کند.
نسبت بالای پتاسیم به سدیم در رژیم غذایی اغلب برای افراد مبتلا به فشار خون بالا توصیه می‌شود.
منیزیم:
منیزیم در بسیاری از واکنش‌های آنزیمی در بدن نقش دارد، از جمله آن‌هایی که بر عملکرد عضلات صاف عروقی تأثیر می‌گذارند.
کمبود منیزیم با افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا مرتبط دانسته شده است.
مصرف کافی منیزیم می‌تواند به شل شدن عروق خونی و کاهش مقاومت محیطی و در نتیجه کاهش فشار خون کمک کند.
کلسیم:
کلسیم علاوه بر نقش خود در سلامت استخوان‌ها، در انقباض و انبساط عروق خونی نیز نقش دارد.
اگرچه مکانیسم دقیق تأثیر کلسیم بر فشار خون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما مصرف کافی آن به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل توصیه می‌شود.
آهن:
آهن برای حمل اکسیژن در خون ضروری است.
کمبود آهن (کم‌خونی) می‌تواند منجر به افزایش ضربان قلب شود، اما ارتباط مستقیم آن با فشار خون بالا پیچیده‌تر است و نیازمند تحقیقات بیشتری است.
کشمش سرشار از ترکیبات فیتوشیمیایی به ویژه فنول‌ها و فلاونوئیدها است که به عنوان آنتی‌اکسیدان‌های قوی عمل می‌کنند.
استرس اکسیداتیو، ناشی از عدم تعادل بین تولید رادیکال‌های آزاد و توانایی بدن در خنثی کردن آنها، نقش مهمی در آسیب به عروق خونی و افزایش فشار خون دارد.
آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کشمش می‌توانند با خنثی کردن رادیکال‌های آزاد و کاهش استرس اکسیداتیو، از سلول‌های عروقی محافظت کرده و به حفظ عملکرد سالم آنها کمک کنند.
علاوه بر این، برخی از این ترکیبات فیتوشیمیایی ممکن است دارای خواص ضد التهابی نیز باشند که می‌تواند به سلامت کلی قلب و عروق کمک کند.
با توجه به ترکیبات مغذی ذکر شده، مصرف کشمش می‌تواند از طریق چندین مکانیسم احتمالی بر فشار خون تأثیر بگذارد:
تنظیم تعادل سدیم و پتاسیم:
نسبت بالای پتاسیم به سدیم در کشمش می‌تواند به کاهش اثرات مضر مصرف زیاد سدیم (که اغلب در رژیم غذایی مدرن رایج است) بر فشار خون کمک کند.
پتاسیم با افزایش دفع سدیم و شل کردن دیواره عروق، می‌تواند فشار خون را کاهش دهد.
بهبود عملکرد اندوتلیال:
آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کشمش می‌توانند از سلول‌های اندوتلیال (لایه داخلی عروق خونی) در برابر آسیب‌های اکسیداتیو محافظت کرده و عملکرد آنها را بهبود بخشند.
عملکرد سالم اندوتلیال برای حفظ خاصیت ارتجاعی عروق و تنظیم جریان خون و فشار خون ضروری است.
کاهش التهاب:
ترکیبات فیتوشیمیایی موجود در کشمش ممکن است دارای خواص ضد التهابی باشند.
التهاب مزمن نقش مهمی در پیشرفت بیماری‌های قلبی عروقی و فشار خون بالا دارد.
کاهش التهاب می‌تواند به سلامت عروق کمک کرده و فشار خون را تنظیم نماید.
تأثیر بر پروفایل لیپیدی:
فیبر موجود در کشمش می‌تواند به کاهش سطح کلسترول بد (LDL) کمک کند.
سطوح بالای LDL با افزایش خطر تصلب شرایین و در نتیجه افزایش فشار خون مرتبط است.
بهبود حساسیت به انسولین:
برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف میوه‌های خشک ممکن است به بهبود حساسیت به انسولین کمک کند.
مقاومت به انسولین با افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا مرتبط است.
در بخش‌های بعدی این مقاله، به بررسی شواهد حاصل از مطالعات بالینی خواهیم پرداخت تا ببینیم آیا این مکانیسم‌های احتمالی در عمل منجر به تأثیرات قابل توجهی بر فشار خون در انسان‌ها می‌شوند یا خیر.
کشمش و فشار خون (قسمت اول): ارتباط بین آنها
برای دیدن محصولات لطفا کلیک فرمایید.
