بررسی دقیق شاخص گلیسمی (GI) و بار گلیسمی (GL) کشمش و اهمیت آن برای کنترل قند خون در افراد دیابتی. تحلیل اثرات متابولیک مصرف کشمش بر گلوکز و لیپیدهای خون.
قسمت دوم: شاخص گلیسمی و بار گلیسمی کشمش، اثرات متابولیک بر افراد دیابتی
شاخص گلیسمی (GI) و بار گلیسمی (GL) کشمش:
ارزیابی دقیق تأثیر بر قند خون:
همانطور که در قسمت قبل اشاره شد، شاخص گلیسمی (GI) و بار گلیسمی (GL) دو معیار کلیدی در ارزیابی تأثیر کربوهیدرات‌های موجود در مواد غذایی بر سطح گلوکز خون هستند، به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت.
مطالعات متعددی شاخص گلیسمی (GI) کشمش را اندازه‌گیری کرده‌اند و نتایج نشان می‌دهد که GI آن معمولاً در محدوده متوسط، یعنی بین 49 تا 69، قرار می‌گیرد.
این بدان معناست که کربوهیدرات‌های موجود در کشمش در مقایسه با غذاهای با GI بالا (مانند نان سفید، برنج سفید، سیب‌زمینی پخته و نوشیدنی‌های شیرین) به تدریج‌تری در خون آزاد می‌شوند و منجر به افزایش آهسته‌تر قند خون می‌شوند.
حضور فیبر غذایی در کشمش احتمالاً یکی از عوامل مؤثر در این پاسخ گلیسمی متوسط است، زیرا فیبر می‌تواند سرعت جذب قند را در دستگاه گوارش کاهش دهد.
با این حال، درک بار گلیسمی (GL) کشمش نیز برای افراد دیابتی از اهمیت بالایی برخوردار است.
GL، بر خلاف GI که تنها کیفیت کربوهیدرات را در نظر می‌گیرد، مقدار کربوهیدرات موجود در یک وعده غذایی معمول را نیز لحاظ می‌کند.
فرمول محاسبه GL به این صورت است:
(GI × مقدار کربوهیدرات به گرم در یک وعده) / 100.
یک وعده استاندارد کشمش معمولاً حدود 30 گرم (حدود دو قاشق غذاخوری) در نظر گرفته می‌شود.
با توجه به GI متوسط کشمش و مقدار کربوهیدرات موجود در این وعده (حدود 22 گرم)، بار گلیسمی (GL) کشمش در این اندازه سهم نسبتاً پایین و در حدود 7 تخمین زده می‌شود.
GL کمتر از 10 پایین، بین 11 تا 19 متوسط و 20 یا بیشتر بالا در نظر گرفته می‌شود.
بنابراین، مصرف یک وعده کوچک کشمش ممکن است تأثیر نسبتاً کمی بر افزایش قند خون داشته باشد.
با این وجود، مهم است که افراد دیابتی به اندازه سهم مصرفی کشمش توجه ویژه‌ای داشته باشند.
افزایش حجم مصرف کشمش می‌تواند منجر به دریافت مقدار قابل توجهی کربوهیدرات و در نتیجه، افزایش بار گلیسمی و به دنبال آن، افزایش سطح قند خون شود.
بنابراین، اعتدال در مصرف و آگاهی از اندازه سهم مناسب، کلید اصلی در مدیریت مصرف کشمش برای افراد دیابتی است.
اثرات متابولیک مصرف کشمش بر افراد مبتلا به دیابت:
شواهد علمی:
تحقیقات بالینی متعددی به بررسی اثرات مصرف کشمش بر پارامترهای متابولیک در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 پرداخته‌اند.برخی از این مطالعات نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان داده‌اند:
بهبود کنترل قند خون پس از غذا: برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که جایگزینی میان‌وعده‌های فرآوری شده و با شاخص گلیسمی بالا با مقادیر کنترل شده کشمش می‌تواند منجر به بهبود نسبی در کنترل قند خون پس از غذا شود.به عنوان مثال: یک مطالعه منتشر شده در مجله "Journal of the American College of Nutrition" نشان داد که مصرف کشمش به عنوان میان‌وعده در مقایسه با کراکرهای فرآوری شده، منجر به کاهش قابل توجه سطح گلوکز خون پس از غذا در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می‌شود. تأثیر بر هموگلوبین A1c (HbA1c): هموگلوبین A1c یک شاخص بلندمدت از کنترل قند خون است. برخی مطالعات کوچک نشان داده‌اند که مصرف منظم و متعادل کشمش ممکن است به کاهش سطح HbA1c در افراد دیابتی کمک کند. این اثر احتمالاً به دلیل ترکیب فیبر، آنتی‌اکسیدان‌ها و سایر ترکیبات فعال زیستی موجود در کشمش است که می‌تواند بر متابولیسم گلوکز تأثیر بگذارد.
بهبود پروفایل لیپیدی: برخی تحقیقات اولیه حاکی از آن است که مصرف کشمش می‌تواند اثرات مثبتی بر سطح چربی‌های خون در افراد دیابتی داشته باشد. به عنوان مثال: برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف منظم کشمش ممکن است منجر به کاهش سطح کلسترول بد (LDL) و افزایش سطح کلسترول خوب (HDL) شود. این اثرات می‌تواند در کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی، که یکی از عوارض شایع دیابت است، مفید باشد.
کاهش فشار خون: برخی از مطالعات نشان داده‌اند که مصرف کشمش ممکن است به کاهش فشار خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند. پتاسیم موجود در کشمش می‌تواند در تنظیم فشار خون نقش داشته باشد.
اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی: ترکیبات فیتوشیمیایی موجود در کشمش دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی قوی هستند. استرس اکسیداتیو و التهاب مزمن نقش مهمی در پاتوژنز و عوارض دیابت ایفا می‌کنند. مصرف کشمش می‌تواند به مقابله با این فرآیندها کمک کند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشیم که این مطالعات اغلب کوچک بوده و نتایج آن‌ها ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار داشته باشد. برای تأیید این یافته‌ها و تعیین دوز مؤثر و ایمن مصرف کشمش برای افراد دیابتی، انجام تحقیقات بزرگتر و با طراحی دقیق‌تر ضروری است. همچنین، واکنش افراد مختلف به مصرف کشمش می‌تواند متفاوت باشد و نظارت فردی بر سطح قند خون پس از مصرف آن اهمیت دارد.
در قسمت بعدی، به بررسی نقش بالقوه کشمش در پاتوژنز دیابت نوع 2 و عوارض آن، و همچنین ارائه رهنمودهای جامع‌تر برای مصرف آن در افراد دیابتی خواهیم پرداخت. (کشمش و دیابت: بررسی علمی جامع ارتباط، اثرات و راهنمای مصرف برای کنترل قند خون (قسمت اول) https://behshahrad.com/the-ultimate-guide-to-raisins-and-outcomes-from-nutrient-and-metabolic-composition-to-consumption-guidelines-and-answers-to-key-questions-sources-of-information-on-raisin-consumption/) از محصولات ما دیدن فرمایید: https://shp.aradbranding.com/khryd-v-ghymt-kshmsh-tlayy-bnab-frvsh-amdh-4600 https://shp.aradbranding.com/khryd-kshmsh-aftaby-bdvn-hsth-ghymt-frvsh-astsnayy https://shp.aradbranding.com/ghymt-kshmsh-plvyy-tyzaby-khryd-bavr-nkrdny-4673 https://shp.aradbranding.com/ghymt-khryd-kshmsh-sbz-bsth-bndy-frvsh-vyzhh-7085
