در این قسمت از مقاله، به مرور جامع بر مطالعات بالینی انجام شده در مورد تأثیر مصرف کشمش بر فشار خون در افراد مختلف می‌پردازیم.
یکی از مطالعات قابل توجه در این زمینه که در مجله‌ی Journal of the American College of Cardiology منتشر شد،
به بررسی تأثیر مصرف منظم کشمش در افراد مبتلا به پیش‌فشارخون پرداخت.
در این مطالعه، شرکت‌کنندگان به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند:
یک گروه روزانه سه بار در روز کشمش مصرف می‌کردند، در حالی که گروه کنترل یک میان‌وعده تجاری دیگر را به همین میزان مصرف می‌کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد که پس از ۱۲ هفته، گروه مصرف‌کننده کشمش کاهش قابل توجهی در فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در مقایسه با گروه کنترل داشتند.
محققان این کاهش فشارخون را به ترکیبات موجود در کشمش، به ویژه پتاسیم و آنتی‌اکسیدان‌ها، نسبت دادند.
مطالعه دیگری که در Nutrition Journal منتشر شد، تأثیر مصرف کشمش را بر عوامل خطر قلبی عروقی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ بررسی کرد.
اگرچه هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر کشمش بر قند خون بود، اما محققان تغییرات در فشارخون شرکت‌کنندگان را نیز اندازه‌گیری کردند.
نتایج نشان داد که مصرف متوسط کشمش به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل، تأثیر منفی بر کنترل
قند خون نداشت و حتی در برخی موارد با کاهش اندک در فشار خون سیستولیک همراه بود.
یافته بالا با در نظر گرفتن ملاحظات مربوط به قند خون نشان می‌دهد که مصرف کشمش در حد اعتدال ممکن
است برای برخی افراد مبتلا به دیابت نیز بی‌خطر باشد و حتی فوایدی برای سلامت قلب و عروق آنها داشته باشد.
همچنین، برخی مطالعات کوچکتر به بررسی تأثیر عصاره کشمش یا ترکیبات خاص موجود در آن بر فشار خون پرداخته‌اند.
به عنوان مثال، تحقیقات آزمایشگاهی نشان داده‌اند که برخی از ترکیبات فنولی موجود در کشمش می‌توانند
فعالیت آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) را مهار کنند، آنزیمی که نقش مهمی در تنظیم فشارخون دارد.
مهار ACE یکی از مکانیسم‌های اصلی عملکرد بسیاری از داروهای کاهنده فشارخون است.
با این حال، لازم به ذکر است که نتایج حاصل از مطالعات آزمایشگاهی لزوماً به نتایج مشابه در بدن
انسان منجر نمی‌شوند و نیاز به تحقیقات بالینی بیشتری در این زمینه وجود دارد.
در بررسی کلی مطالعات بالینی موجود، می‌توان گفت که شواهدی مبنی بر تأثیر مثبت مصرف منظم کشمش بر فشار خون، به ویژه در افراد مبتلا به پیش‌فشار خون، وجود دارد.
با این حال، مهم است که به محدودیت‌های این مطالعات نیز توجه شود.
برخی از مطالعات حجم نمونه کوچکی داشته‌اند و مدت زمان پیگیری در برخی دیگر نسبتاً کوتاه بوده است.
همچنین، تنوع در طراحی مطالعات، دوز مصرفی کشمش و جمعیت‌های مورد مطالعه، مقایسه مستقیم نتایج را دشوار می‌سازد.
علاوه بر موضوع بالا، لازم است تأکید شود که مصرف کشمش به تنهایی، نمی‌تواند جایگزین درمان‌های دارویی تجویز شده، توسط پزشک برای افراد مبتلا به فشار خون بالا شود.
کشمش می‌تواند به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل و در کنار سایر تغییرات سبک زندگی مفید باشد،
اما نباید به عنوان یک درمان مستقل، برای فشار خون بالا در نظر گرفته شود.
در آینده، انجام مطالعات بالینی بزرگتر با طراحی دقیق‌تر، مدت زمان پیگیری طولانی‌تر و با در نظر گرفتن
گروه‌های مختلف جمعیتی، می‌تواند به درک بهتر نقش کشمش در مدیریت فشار خون کمک کند.
همچنین، تحقیقات بیشتری برای تعیین دوز بهینه مصرف کشمش و شناسایی دقیق‌تر مکانیسم‌های عمل آن در بدن انسان مورد نیاز است.
قسمت های قبلی مقاله:
دوم : ترکیبات تغذیه‌ای کشمش و مکانیسم‌های احتمالی تأثیر آن بر فشار خون
برای دیدن محصولات ما کلیک فرمایید.
